Siguro mobati kamo’g kalooy kanako. Palihug ayaw! Wala ako nagkinahanglan sa inyoha’ng kalooy. Malipayon kung asa man ako nahimutang karon sa tinuod lang. Siguro anaa’y rason ngano nga nagpakita ug nanumbalik ang naagian. Pinili siguro ako sa kalibutan nga mao’y mobutyag tungod kay usa ako sa pipila nga anaa’y igo’ng katakos sa kaisog nga mopaambit sa katinuoran ug usab mohatag sa kinabuhe’ng makahuloganon. Pinaagi kanako, ako nga matabangan ang uban ug mapanalipdan sa posible’ng pagpanglugos nga nagpaabot sa unahan. Siguro kini’ng ako’ng gipaambit makapahikurat sa ako’ng mga higala, kaparentehan ug kaila. Ayaw’g kabalaka kanako. Dugay ko na kini’ng gipangandoy nga mabutyag sa kadaghanan. Karon kay mao ang adlaw. Pinaagi niini nga katinuoran, mahatagan ako sa higayon diin hingpit nga maulian ang ako’ng lawasnon, kalag ug espiritu sa pagka-ayo, ug makalingkawas sa ginapos nga talikala (kadena) sa kaniadto. Mahimo’ng bug’os na pod ako tungod niini nga sinugo, tumong ug tawag sa kinabuhe. Hinaut nga ang kalibutan motabang sa mga nalugmok sa kasakit ug mahigmata – ug mopaambit sa katinuoran aron ang uban magiyahan ug mapanalipdan. Ug unta motug’an ug mokumpisal kadto’ng namiktima sa ila’ng nabuhat ug moatobang sa hustisya, ug sa nahitabo maka-amgo kini sila.
Mao kini ako’ng kaagi. Gi-molestiya ako sa bata pa. Pero dili ako makahatag sa insakto kung pila ako’ng pangidaron, siguro 7 katuig o ubos niana nga panuigon – diin tuyo ko’ng mahikalimot. Hangtud karon, wala pa gihapon nako mahinumdoman kung unsa’y ako’ng pangidaron sa panahon nga kadto nahitabo. Anaa ako adto sa balay sa ako’ng kadula. Dili ko na hisgutan kung kinsa ako’ng kuyog o kauban. Dili ako gusto nga ipang-himaraot o basolon sa nahitabo kung kinsa kadto. Nahitabo na kung unsa ma’y nahitabo. Panghitabo lamang kini nga wala damha taliwala kanako ug sa mapahimuslano’ng bata. Kini nga bata'ng lalake nga ako’ng kadula kay higala sa pamilya nga ka-edad ko ra pod. Anaa siya’y mga igsoon nga bata’ng lalake ug usa ka babae. Dili ako tigpangutikuti sa kinabuhe sa uban kon dili ako ra. Mao’ng wala ko nahisayran kung pila gayud ka miyembro sa ila’ng pamilya. Pero kini nga insidente nahitabo sa ila’ng pamilya’ng katulganan. Sama sa kadaghanan sa mga bata, nagdula ra gud kami. Hilabihan namo ka-lingaw. Apan nipaingon kini sa wala’y nada. Sa kalit lang, gi-lukong ug gikuptan ako niya sa iyaha’ng makusgano’ng kamot samtang giabibahan ug gidasig kini siya nga mopahimulos kanako sa wala’y kalutsan nga pamaagi. Napalibutan ako, ug anaa siya ibabaw kanako. Gibati ko nga susama sa usa ka gamay’ng ilaga nga dili makaiyagak bisan sa pinaka digyot nga siyaok. Gibati ko ang kapildihan. Gipaningkamutan ko nga makig-tigi sa pagpakgang. Bisan sa ako’ng pagka-inosente, ako’ng nabatian nga salawayon ang gihimo niya kanako nga wala’y pag-amgo niini sa sangputanan. Ako’ng pagka-inosente! Tungod kaniya giwad-an ako sa ako’ng kinabuhe. Gipaningkamutan ko nga mahikalimot sa nahitabo. Gikalibgan ko. Gi-baba ko kini hangtud sa nag-high school ako. Anaa siya’y pagpangahas nga niduol kanako – ug nihisgot nga nagkubit sa mapasigarbuhon ug mapalabilabihon – diin nangutana pa siya kabahin sa nahitabo taliwala namo’ng duha sa bata pa. Gitubag ko siya diin mura’g nakakita ako’g multo. Gibati ko ang panagbulag sa ako’ng lawas ug kalag. Na-kompirma ang ako’ng panaghap nga siya gayud diay kadto ang naghimo. Nipahiyom ako ug nagpaka-aron-ingnon. Ako siya’ng gipangutana, “Ngano diay? Unsa diay nahitabo sa bata pa ‘ta?” Ako siya’ng gihatagan sa tan-aw nga ingna-pa-ko-ug-unsa. Nipahiyom siya kanako ug wala na nisumpay bisan usa man lang ka pulong. Nilingiw siya ug nibiya human pipila ka minuto. Namatikdan siguro niya nga anaa’y nagpaluyo kanako nga wala niya damha. Nakita niya ang ako’ng pagka-demonyo nga mas kusgan pa nga nagbarog atobangan niya. Gipaningkamutan ko nga mo-atras. Nabati ‘ko sa kinailadman ang yawan’on – ang tinuod nga pagka-demonyo. Nahinumdoman ko alas sayis na kadto sa kagabhion. Dagha’y mga tawo nga nagpalibot. Naka-totok ako’ng panan-aw kaniya nga wala’y pagpamilok samtang nagkamulo’g tuyok ako’ng otok sa makusganon ug mapuntingon. Tuyo ko siya’ng pasakitan sa dinautan. Wala ko nahisayri kung unsa’y sangputanan kung siya ug ako ra ang anaa adto’ng panahona. Nabati ko ang adrenalin niulbo nga nagkatay gikan sa pinakailadman. Wala ko hibaw-i ang gigikanan diin nagsumikad ang pag-umido nga dili masabot. Wala’y lain kon dili siya ra ang ako’ng tinguha ato’ng gabhiona. Mapasalamaton ‘ko nga wala’y dauta’ng nahitabo. Sa pagkutlo sa hataas nga sugilanon, ako na siya’ng napasaylo, ug ako na po’ng napasaylo ako sa wala’y igong katakos nga mapanalipdan kini'ng kaugalingon.
Wala na ko’y gikahadlokan sa bisan-kinsa. Gusto ko nga hisgutan kinsa siya ug laglagon pabalit-ad. Wala ako’y paki. Apan nahitabo man kini sa bata pa ‘mi. Wala siya’y pagka-sayod sa iyaha’ng gibuhat niadto. Dugang pa niana, unsa man po’y kaayuhan nga madalit niini kanako? Inosente siya susama kanako. Biktima siya sa kaubanho’ng pagtukmod. Kung ako adunay basulon, kini ang iyaha’ng kina-magulanga’ng igsoon. Bisan pa niana, wala ako’y kasayuran sa pangidaron sa managsuon. Pero sayod ‘ko nga mas dako pa sila kaniya, siguro 8 paingon 11 anyos. Mga batan-on pa! Bisan pa, dili pa igo ang pangidaron diin nahisayran kung unsa ang sakto o sayop. Ang mga ginikanan tingali niya mao'y mabasol? Kinsa ba’y nasayod! Iyaha’ng mga ginikanan kay anaa’y mga anak nga dili kontrolado, wala’y disiplina. Ang ako’ng mga ginikanan tingali pod ang mabasol? Na-tudloan unta ako kabahin sa pang-depensa’ng pang-kaugalingon. Gitun-an unta ako nila sa pag-siyagit ug kinakusgan kung mahitabo man ang sa ingon. Nahimo unta nga ila ako’ng nasultihan sa pagpadayag nga wala’y tago kung anaa man ugaling tawo nagpasipala kanako aron dili kini buhaton pa ug usab ug sa uban. Ang namiktima kanako posible’ng nakalapas sa uban o nanglugos na pod tungod sa ako’ng ka-wala’y aksyon. Niana, dili nako mapasaylo ako’ng kaugalingon. Mao kana ang ako’ng gikahadlokan. Hinaut nga dili pa ulahi ang tanan. Ginatudloan unta ako sa ako’ng ginikanan nga wala’y laing makahikap sa ako’ng pribado’ng parte kon dili ako lang. Siyagit kung mahitabo. Mao’ng hatagi’g dako’ng pagtagad ang mga anak! Susiha kung kinsa'y kauban ug asa namaingon. Bisan imo’ng kaugalingo’ng pamilya o parente makahimo pa gani sa pagpanghilabot o pagpasipala sa ilang kaugalingo’ng kadugo. Pasalamat ang namiktima nako ug iyaha’ng mga igsoon nga nahitabo kini sa panahon sa kaniadto, ug lumulupyo ra sa ato’ng nasud. Kung anaa pa lang sila sa US o uba’ng mauswago’ng nasud, prisohan sila tanggong para sa pagtul-id nga aksyon diin naka-depende sa kadak’on sa krimen nga ila’ng nahimo. Maayo gani kay nahitabo kini sa bata pa ‘ko. Kung insakto pa lang siya sa pangidaron, diin hibaw’an kung unsa’y insakto o dili, dili ako mohunong sa usa o sa lai’ng pamaagi, buhaton ko ang tanan hangtud nga makab’ot ko ang gipangandoy ko’ng hustisya. Oo, bata pa ‘ko sa diha’ng nahitabo kini. Pero hilabihan kini naka-apekto sa ako’ng mentalidad ug emosyonal nga bahin. Karon ang pangutana kinsa ang tinuod nga mabasol? Ang tubag kay ma-determinar lang kini sa usa ka eksperto sa pang-balaod nga nagkupot sa kinaiyahan sa mga menor de edad. Kana kung nausab na ang ato’ng balaodnon sa Pilipinas. Nanghinaut ko nga miuswag na ang ato’ng sistema sa hudisyal. Karon nga nahibal-an ug nabasa na nimo kini nga sinulat, buhata ang angay buhaton kung ikaw o bisan-kinsa nga biktima sa sekswal nga krimen o pang-abuso. Kung adunay nahitabo kanimo, imo’ng anak, paryente, higala o usa ka tawo nga imo’ng kaila, ang imo’ng pagka-wala’y aksyon mahimo’ng hinungdanan sa kayugot ug pagka-masalaypon sa nahabilin nimo’ng kinabuhe. Ipahibalo kini. Ang kaamguhan mao ang yawe. Kung anaa’y kaila ka nga nabiktima o nang-biktima sa uban, palihug pahibalo-a ang mga awtoridad sa dali nga panahon bisan kung sila mga sakop sa imo mismo’ng pamilya, suod nga parente ba o higala. Dili mo gusto nga magpadayon kini’ng sekswal nga krimen, diin anaa na po’y posible'ng lain nga mapasipad-an. Importante kaayo nga tudloan nimo imo’ng bata’ng anak kung kinsa ra ang makahikap sa ila’ng pribado’ng parte, ug hatagan sa kahibalo sa pang-depensa sa kaugalingon inkaso’g gikinahanglan. Hinaot nakasabot ka sa tanan nako’ng gisulat nganhi ug napa-abot nako ang ako’ng gusto’ng gipa-abot kanimo. Sa mga nabiktima, ipabati ang inyoha’ng lanog nga tingog. Ang kamatuoran kay mao’y magpahigawas kanimo.
Sa kanunay magminaayo kita sa bisan kinsa bisan pa man kinsa ug unsa sila tungod kay wala ‘ta masayod sa ila’ng gisagubang sa kinabuhe. Anaa po’y kadto’ng nagbaton ug porta o nagsul-ob sa nawong sa pagka-malipayon apan sa kinailadman naghagawhaw ang kamingaw ug inhustisya. Palihug ayaw kalimti, dili lang mga babae ang biktima, anaa po’y mga lalake nga nahiagum sa sekswal nga pag-molestiya. Ang mga tig-molestiya kay tinuod nga mga yawa. Sila ang tigtukob sa inyo’ng mga lawas ug kalag. Ang mga yawa kay tinuod nga mga tawo ug dili hinimohimo. Mahimo sila’ng higala, parente o ka-pamilya. Mga ginikanan, himo-a ang pagka-mabinantayon!
Bisan pa man tuod sa nahitabo, malipayon ug mapasalamaton gihapon ako sa nindot nako nga kinabuhi nga ako'ng nabatonan. Apan alang kanako, kini nga misyon nagmalampuson!
Puwede ipaambit sa uban kung gusto mo. Pinaagi niana tingali makatabang 'ta sa nanginahanglan.
=================================
My Childhood Sexual Abuse Experience
I’ve kept this as my life’s hidden secret. With this I may save a few. I hope I’m not too late to prevent a myriad of unwanted sexual occurrences. Sexual abuse is more common than previously thought. Sexual crimes are becoming prevalent especially in today’s society. There’s a preconceived notion that when my sexual abuse took place, it’s unquestionably that it was someone’s fault. It’s typically directed towards either the boy or me. But we’ll get back to that later on. Here I am, appearing to be very happy, fully content and surrounded with everything I ever wanted in life. There’s truth to that. Yes, I’m livin’ the dream! There’s no question about it. But, there’s one thing deep inside that is eating me, literally, and ruining my psyche. It does not only affect me mentally, but my whole being. I thought that unfortunate incident was a thing of the past. I had stabbed, ripped and obliterated a pillow to bits because of it. That unfortunate event has been gone for years and the assailant was forgiven many years passed. But recently the past got reawakened. I guess I’m destined to talk about what happened in my early life. I may be an instrument to some, but detriment to others. So be it!
You might feel sorry for me. Please do not. I do not need your pity. I am truly very happy where I’m at. There might be a reason why that whole incident reappeared. The universe may have chosen me to talk about this matter because I’m one of the few who’s brave enough to share life’s truth and provide life’s meaning. Through me, I will be able to help others and may prevent more sexual abuse from happening. This might come as a shock to many people I know. Don’t worry about me. I’ve been wanting to share this my whole life. Today is the day. With this truth, it will allow my body, spirit and soul to fully heal and be freed from the shackles of the past completely. I will be whole again because of this mission and true calling. May the universe help the broken ones be awakened and share their truths so others will be guided. And, may those who have hurt someone confess their crimes and face judgment and learn from it.
Here is my story. When I was young, I was sexually molested. But I can’t tell you exactly how old I was, maybe 7 or younger – which I’ve been trying to forget. To this day, I still don’t know how old I really was when it occurred. I was in somebody’s house for a playdate. I won’t mention where or who I was with. I don’t want anyone to get harmed or blamed for what happened. What happened, happened. It was merely circumstantial between me and this boy. This boy I was playing with was a family friend. He was about my age. He had male siblings and a sister. I don’t keep track of anyone’s life but my own. So, I’m not really certain of their members of the family. But this incident occurred in their family’s bedroom. Like most kids, we were just playing. We were having so much fun. But then things went south. All of a sudden, I was pinned down by him with his strong hands while his brothers cheered and encouraged him to assault me in the most helpless way. I was surrounded, and he was on top of me. I felt like I was a little mouse that could not squeak even just a little. I felt defeated. I was nearly overcome by fear. I tried to fight back. As innocent as I was, I felt there was something wrong with what he was doing. He had fulfilled what he was trying to accomplish without realizing what he did. My innocence! Because of him my life was taken away from me. I tried to forget what happened. I was baffled. But I carried it until I was in high school. He had the audacity to come and speak to me with a hint of extreme pride or maybe arrogance, and then asked me about what happened between us back when we were little. I replied as if I’ve seen a ghost. I felt like my body dissociated. My speculation was confirmed that it was truly him who did it. I smiled at him and pretended. I asked him, “Why? What happened back then?” I had that please-elaborate look. He smiled back and did not utter a word, not a single word. He looked away and walked away after a few minutes. He could probably sense something was coming. He must have seen something in me that he didn’t expect. He was seeing a real devil much stronger than him standing right in front of him. I tried to back away. I felt this demon deep within me – a true demon. I remember it was about 6 o’ clock in the evening. There were people around. I had my eyes fixated on him without blinking while my brain was processing so rapidly and intently. I wanted to hurt him so bad. I don’t know what could have happened if it was just me and him. I had this adrenalin rush that radiated from my inner being. It was an unidentified source intrinsically building up which I could not explain. He was my target – my only main focus that evening. Thankfully, nothing bad happened. To make a long story short, he has been forgiven, and I also have forgiven myself for not being strong enough to fight back.
I am no longer afraid of anyone. I would love to mention his name here and destroy him inside out. I couldn’t care less. But this happened when we were children. He didn’t know what he was doing back then. Furthermore, what benefit would it provide me? He was as innocent as I was. He was a victim of social pressure. If I have to blame someone it would be his oldest brother. Even then, I had no idea how old his siblings were. But I know they were bigger than him, maybe 8 to 11 years old. Juveniles! Yeah… Still, they’re not old enough to know what’s right or wrong. Parents maybe to blame? Who knows! His parents had children who were out of control, undisciplined. My parents maybe to blame? My parents could have educated me regarding self-defense. They could have taught me to scream very loudly when something like that happens. They could have told me to tell them openly when being hurt by someone so that whoever did it will never do it again or to anyone. The assailant may have violated others because of my inaction. With that I cannot forgive myself. That’s what I’ve been afraid of. I hope it’s not too late. My parents could have taught me no one could touch my private parts but me. That’s why pay attention to your children! Even your own family or relatives are capable of harming their own bloodline. Luckily the assailant and his siblings were residents in the Philippines. If they were in the US, they will be detained for corrective action depending on the magnitude of the crime they have committed. Good thing it happened back when I was little. If he was old enough and knew right from wrong, I will not stop one way or another and by hook or by crook I will do everything until I find justice. Yes, I was still a youngster when it happened but the effect that I have mentally and emotionally are enormous. Now the question is who is truly to blame? The answer is this can only be determined by an expert in the laws governing the behavior of the juveniles. That is if our Philippine law has changed. I hope our judicial system has improved. Now that you are aware and have read this posting, do something if you or anyone has been a victim of sexual crime or abuse. If something happened to you, your children, close relatives or someone you know, your inaction can be cause for resentment and guilt for the rest of your life. Let it be known. Awareness is the key. If you know someone who had been victimized or victimized others, please let the authorities know ASAP even if they are your family members or close relatives. You don’t want this sexual crime to continue and have others be violated. Very importantly, teach your children about who can touch their private parts and give them good education regarding self-defense. I hope you understood everything I have written. To those who have been victimized, let your voices be heard. The truth shall set you free.
Always be kind to everyone regardless of who and what they are because you don’t know what they are dealing with in life. There are also those who may put on a façade of happiness but deep inside dwells loneliness and injustice. Please let’s not forget, these victims are not just girls, there are boys too who are sexually molested. Molesters are the real devils. They will devour your bodies and souls. Devils are humans not a made up one. They can be a friend, relative or family member. Parents be very vigilant!
Despite what happened, I’m so happy and grateful for the beautiful life I have. But as for me, mission accomplished!
You can share this with others if you want. We might be able to help someone.
